mangyari lamang ay tumayo
ang mga nagmamahal
nang makita ng lahat
ang kagandahan ng mukha ng pag-ibig
ipamalas ang tamis
ng malalim na pagkakaunawaan
sa mga malabo ang paningin
mangyari lamang ay tumayo rin
ang mga nagmahal at nasawi
nang makita ng lahat
ang mga sugat ng isang bayani
ipadama ang pait ng kabiguan
habang ipinagbubunyi
ang walang katulad na kagitingan
ng isang nagtataya
mangyari lamang ay tumayo
ang mga nangangambang magmahal
nang makita ng lahat ang kilos ng isang bata
ipamalas ang katapatan ng damdamin
na pilit ikinukubli
ng pusong lumaki sa mga enkanto at diwata
mangyari lamang ay tumayo
ang mga nagmahal, minahal, at iniwan
ngunit handa pa ring magmahal
nang makita ng lahat ang yaman ng karanasan
ipamalas ang mga katotohanang nasaksihan
nang maging makahulugan
ang mga paghahagulgol sa dilim
at sa mga nananatiling nakaupo
mangyari lamang ay dahan-dahang tumalilis
papalabas sa nakangangang pinto
umuwi na kayo
at sumbatan ang mga magulang
na nagpalaki ng isang halimaw
at sa lahat ng naiwang nakatayo
mangyari lamang ay hagkan ang isa't isa
at yakapin ang mga sugatan
mabuhay tayong lahat
na nagsisikap na makabalik
sa ating pinagmulan
manatiling masaya
at higit sa lahat
magpatuloy sa pagmamahal
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
naalala ko si bobbyguev! binasa niya ito sa class part of opening prayer/statement... shox, ganda nga ng tulang ito... sigh *smiles*
hindi ko siya naging prof, pero alam ko related nga ito sa class niya. ang ganda, no? :)
Post a Comment